تاثیرتوام پروژسترون و ورزش بر اضطراب در موش های صحرایی ماده بالغ

اهداف: هورمون های جنسی و ورزش هر کدام به تنهایی بر اضطراب اثرگذارند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ورزش و دوز فارماکولوژیک هورمون جنسی پروژسترون بر اضطراب، در موش های صحرایی ماده بالغ فاقد تخمدان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ماده بالغ ویستار به وزن تقریبی 20±200گرم مورد استفاده قرار گرفتند. تخمدان همه موش ها پس از بیهوشی برداشته و به طور تصادفی به 5 گروه گروه کنترل که هیچ گونه تیماری دریافت نکردند، گروه دریافت کننده روغن کنجد به عنوان حلال پروژسترون، گروه ورزش+روغن کنجد، گروه پروژسترون (8میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) و گروه پروژسترون+ورزش تقسیم شدند. نیم ساعت پس از تزریق درون صفاقی حلال یا پروژسترون یا قبل از آن انجام ورزش درصد دفعات ورود حیوان به بازوی باز و درصد زمان حضور در بازوی باز اندازه گیری شد. یافته ها: تزریق درون صفاقی پروژسترون به میزان 8میلی گرم برکیلوگرم میانگین درصد ورود به بازوهای باز و نیز میانگین درصد زمان سپری شده در بازوهای باز را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (05/0p<). انجام ورزش قبل از تجویز پروژسترون این دو علامت اضطراب ناشی از تزریق پروژسترون را مهار کرد. نتیجه گیری: تجویز هورمون پروژسترون در مقادیر فارماکولوژیک اضطراب را افزایش می دهد و فعالیت فیزیکی می تواند از این اثر بکاهد.